TSJAIKOVSKI
Symfonie 4-5-6
Arctic Philharmonic o.l.v. Christian Lindberg
BIS-2178 (2) • SACD-2.09’
Waardering: 9
Luister 723 – April 2017
Christian Lindberg maakte als trombonevirtuoos naam met zijn vertolking van het Motorbike Concerto van Jan Sandström. Het overweldigende succes betekende concerten op alle continenten en een contract met het label BIS. Lindberg heeft de trombone verwisseld voor de baton, maar het contact met BIS is gebleven. Bij deze uitgave van de drie laatste symfonieën van Tsjaikovski geeft hij een persoonlijke toelichting. Hij legt uit dat Tsjaikovski vanaf zijn tienerjaren een idool is geweest, dat hij vervolgens intensiever leerde kennen door zijn werk als orkestmusicus. Partituurstudie bracht hem tot de conclusie dat de notentekst lang niet altijd strookte met het klinkende resultaat. Met name de tempi – door Tsjaikovski nauwkeurig in metronoomcijfers aangegeven, moesten het volgens hem daarbij ontgelden. Hoe het dan wel moet laat hij hier horen met een orkest dat de onwaarschijnlijke naam Arctic Philharmonic draagt. Het bevindt zich in Noorwegen, boven de poolcirkel. Het is een gelegenheidsorkest met een vaste structuur en een gereguleerde subsidie, de strijkers komen van twee kamerorkesten uit de regio, de blazers uit een militaire kapel uit de buurt. Met deze vorstbestendige musici nam hij in 2012 de Vijfde symfonie op – met daverend succes. Kort door de bocht klinkt Tsjaikovski hier door de bril van Sibelius. Helder als gesmolten ijspegels. De Vierde symfonie werd in 2015 opgenomen, maar was alleen als download verkrijgbaar. Nu verschijnt deze dubbel-cd, met de laatste drie symfonieën. Eerlijk gezegd valt de interpretatie van de Pathétique enigszins tegen, door een wat prozaïsche benadering van de middendelen. Een heel andere Tsjaikovski krijgen we voorgeschoteld door Vasily Petrenko aan het hoofd van ‘zijn’ Royal Liverpool Philharmonic Orchestra. Petrenko heeft dit orkest letterlijk uit het moeras getrokken, en het eerste bewijs daarvan werd in 2007 geleverd door een verpletterende Manfred symfonie die bij Naxos uitkwam. Voor het label ONYX heeft hij nu de overige symfonieën opgenomen, waarvan dit de tweede aflevering is. Petrenko’s benadering staat diametraal op die van Lindberg, en heeft zo op het oog niet veel nieuws te bieden in de eindeloze reeks interpretaties die de catalogus bevolken. Maar schijn bedriegt. Petrenko ziet kans om het vettige pathos van Karajan, de hysterie van Mravinski en de maniertjes van zijn jongere collegae achter zich te laten. Zijn kijk op Tsjaikovski is in alle opzichten verfrissend. De tempi kloppen, de retoriek is gezond, en het allerbelangrijkste: zijn orkest klinkt als een klok.
Siebe Riedstra
Wilt u meer recensies lezen, dus óók de recensies van albums die het afgelopen halfjaar verschenen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
