VAN DE PUTTE
Bamboleamos no mundo
Asko|Schönberg, Cappella Amsterdam o.l.v. Reinbert de Leeuw
Et’cetera KTC 1567 • DDD-142’ (2 cd’s)
Waardering: 7
Uit het hoesje van de cd blijkt duidelijk waar Jan van de Putte zijn mosterd vandaan haalt: uit het oeuvre van de dichter Fernando Pessoa (1888-1935). Dat heeft hij misschien afgekeken van zijn leermeester Klaas de Vries die ook al zo’n Pessoa-afficionado is. Van de Putte’s hele Pessoa-cyclus staat nu bij elkaar, vier delen grote muziek voor grote ensembles aangeslibd in de jaren 2007-2015. Hij kreeg er in 2013 de Matthijs Vermeulen-prijs voor. Voor wie bij de uitvoeringen is geweest, is deze uitgave mogelijk een herbeleving van bijzondere gebeurtenissen. De blanco luisteraar echter kan die achterstand nooit inhalen. Veel effecten kan hij niet op waarde schatten. In het eerste deel –Uma so divina linha (2007) – breekt opeens, na tien minuten zwoegen, schuren en steunen, de formidabele sopraan Barbara Hannigan los. Je moet er bij zijn om te begrijpen wat er gebeurt. Dat geldt voor meer delen. Soms is de huid van de muziek zo onrustig, dat het lijkt alsof je in een textielfabriek rondloopt. Daar staan lucide ervaringen tegenover. Soms veroorzaken de meest verfijnde slagwerkjes prachtig geritsel, geveeg, gefluister en geruis. Als het zwaar zuchten en puffen wordt, wil je ter plekke ervaren wat er waarom gebeurt.
Jurjen Vis
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
