W.A. MOZART
Great Mass in C minor – Exultate, jubilate
Bach Collegium Japan o.l.v. Masaaki Suzuki
BIS 2171 • SACD-71’
Waardering: 7
Luister 722 – Maart 2017
Een welkome uitvoering van Mozarts Grote mis in c (1782-83). Mozarts laatste miscompositie is omgeven door raadsels. Het is een ambitieus werk voor dubbelkoor, groot orkest en solisten. De meeste delen van het Credo ontbreken, zo ook een volledig Agnus Dei. Mogelijk was het stuk oorspronkelijk bedoeld als een Kyrie-Gloria-mis. Toch heeft Mozart twee delen van de Credotekst gezet en zijn er uitgewerkte aanzetten voor een Sanctus. Wat was de reden? Hij was sinds enige tijd geen kerkmusicus in vaste dienst meer maar zelfstandig ondernemer: componist, pianist en dirigent. Hij had andere prioriteiten. Het gemankeerde werk is niettemin een prachtig stuk muziek. De Duitse musicoloog Frans Beyer (1922) die zich al eerder ook aan Mozarts onvoltooide Requiem had gewaagd, heeft verschillende delen ‘voltooid’. Zijn bijdrage is te prijzen, maar wat mij betreft had hij het Sanctus en Benedictus achterwege kunnen laten. Ze missen het niveau van de andere delen. Suzuki’s naam is en blijft verbonden met Bach maar hij voelt zich ook als een vis in het water met werken van Haydn, Mozart, Mendelssohn en Stravinsky. Zijn orkest en koor blijven klinken als een Bachorkest en -koor van na 1970, welk repertoire ze ook spelen. Carolyn Sampson, Suzuki’s vaste sopraansoliste, is weer mooi op dreef in het Et incarnatus est en in het vroege Exsultate, jubilate (1773).
Jurjen Vis
Wilt u meer recensies lezen, dus óók de recensies van albums die het afgelopen halfjaar verschenen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
