Het klinkt als een sprookje. De Roemeen Ionut Cibotariu ging enkele jaren geleden bij het Brusselse cultuurhuis Flagey als cateraar aan het werk. Zodra hij even pauze had, kroop hij achter een van de piano’s en speelde hij. Toen hij een keer een filmpje van een van die sessies aan een andere pianist liet zien, was jazzprogrammeur Maarten van Rousselt toevallig in de buurt. Hij deelde het filmpje met enkele collega’s. Al snel kreeg Cibotariu de kans om tijdens een miniconcert zijn kunsten aan de directie te laten horen. En nu mag hij met steun van Flagey zijn pianistendroom waarmaken.
Passie
Die droom komt overigens niet uit de lucht vallen. Zijn vader was klarinettist en saxofonist en Cibotariu werd van jongs af aan geconfronteerd met muziek. Omdat hij nog te jong was voor een blaasinstrument groeide de piano uit tot zijn grootste passie. Op zijn veertiende werd Cibotariu toegelaten tot het conservatorium George Enescu in Boekarest.
Het harde werk wierp zijn vruchten af, want Cibotariu won verschillende wedstrijden. Maar het eiste ook zijn tol: in het laatste jaar van zijn opleiding belandde hij in een depressie, die enkele jaren zou duren. Vier jaar lang raakte hij de piano nog maar zelden aan.
Inspiratie
Pas toen hij rond zijn tweeëntwintigste via een kennis in Genève belandde, laaide het vuur weer op. Even later verhuisde hij naar België. “Hier ben ik weer van nul begonnen”, vertelt hij. “Ik besloot om privépianolessen te geven en dat liep goed, tot covid kwam.” Cibotariu stapte naar het Openbaar Centrum voor Maatschappelijk Welzijn (OCMW) voor een job in de artistieke sector. “Een baan als pianoleraar vonden ze niet, maar ze stelden wel een job voor bij Flagey, als backstage- en cateringmedewerker”, zegt hij in een interview. “Oké, dacht ik. Ik kan daar dan misschien geen piano spelen, maar ik ben wel omringd door geweldige artiesten. Ik kan het moeilijk uitleggen, maar de context hier geeft me een enorme kracht en inspiratie.”
Levensbehoefte
Sinds Flagey zijn talent ontdekte, krijgt hij professionele ondersteuning. Zijn traject loopt sinds februari 2024. Volgend jaar zal Flagey een concertprogramma samenstellen om de pianist voor te stellen aan een breder publiek. Cibotariu is er gelukkig mee. “Muziek is voor mij veel meer dan een passie. Het is een levensbehoefte,” benadrukt hij. “De piano is mijn meest oprechte expressievorm. Elke noot die ik speel is een deel van mij. Elk stuk is een verkenning van mijn ziel. Maar professioneel pianist worden is niet alleen een doel, het vergt totale toewijding om mijn artistieke grenzen te verleggen, het instrument met absolute precisie te beheersen en de emotionele kracht van de muziek over te brengen. Dat is een enorme verantwoordelijkheid om te dragen.”
