SAINT-SAËNS

Recensie SAINT-SAËNS – Danse macabre, op.40, Cyprès et Lauriers, op.156 en Symfonie nr.3 in c, op.78 ‘Orgelsymfonie’

SAINT-SAËNS
Danse macabre, op.40, Cyprès et Lauriers, op.156 en Symfonie nr.3 in c, op.78 ‘Orgelsymfonie’
Vincent Warnier (orgel), Orchestre National de Lyon o.l.v. Leonard Slatkin
Naxos 8.573331 • DDD-58’
Uitvoering *** | Registratie ***

In 2013 werd de restauratie voltooid van het grote orgel dat Aristide Cavaillé-Coll in 1878 bouwde in het Palais du Trocadéro in Parijs, voor de wereldtentoonstelling van dat jaar. Het orgel werd in 1977 overgebracht naar het Auditorium de Lyon en is dus sinds 2013 weer in oude luister te horen. Geen wonder dat het seizoen 2013/14 van het Orchestre National de Lyon in het teken stond van orkestrepertoire met orgel. Voorspelbaar in die programmering was de Orgelsymfonie van Saint-Saëns, die hier een uitvoering krijgt waarin het orgel glorieert naast een degelijke maar weinig opzienbarende orkestklank. Slim, dat Naxos deze symfonie, waarvan betere uitvoeringen bestaan, koppelt met het onbekende Cyprès et Lauriers, dat Saint-Saëns in 1919 schreef voor een viering van het einde van de Eerste Wereldoorlog. Cyprès is een ingetogen solostuk voor orgel. In Lauriers, voor orgel en orkest, wordt de Franse overwinning verklankt. Vincent Warnier vulde dit programma aan met een door hemzelf verbeterd arrangement voor orgelsolo uit 1919 van de Danse macabre, waarvan de zin mij ontgaat. Voor Saint-Saëns-liefhebbers zijn de veertien minuten van opus 156 (geen meesterwerk maar boeiend als curiosum) ongetwijfeld het interessantste deel van deze cd.
Niek Nelissen

Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.

Facebook
Twitter

Laatste artikelen