Componiste, pianiste, beeldend kunstenares, model, kunsthistorica en schrijfster Sarah Neutkens mag met recht een artistieke duizendpoot worden genoemd. In 2022 debuteerde zij met de roman Een blote man beminnen en nu verschijnt haar dubbelaar What Is Sarah Neutkens Thinking?
Vanachter het raam van de Antwerpse wijnbistro Patine zie ik Sarah Neutkens op de Leopold de Waelplaats lopen. Statig oogt ze, met die lange zwarte jas en die muts die ik associeer met het woord ‘astrakan’. Geen idee wat dat is en ik ga het ook niet googelen: het komende jaar moet ik misschien maar weer eens op mijn eigen hersenen gaan vertrouwen. Als ze eenmaal binnen is in dit bruisende etablissement, besluiten we om ergens boven te gaan zitten. Rustiger is het er niet echt, maar we hebben er wel meer privacy.
Grootste hulp
Eigenlijk een onnatuurlijke en ongelijkwaardige situatie, zo’n interview, poneer ik: “Ik weet veel van jou, maar als het goed is, weet jij niets van mij.” Daar is Neutkens het wel mee eens. We babbelen er dus bij wijze van ouverture maar een tijdje plezant op los. Op het moment dat zij diep ingaat op haar jeugd als enig kind van creatieve ouders, besluiten we dat dit het moment is waarop het interview officieel is begonnen. Toch ben ik thuis ook al veel te weten gekomen over wat Neutkens maakt tot wie zij is. Dat zij Nijmegen, waar ze kunstgeschiedenis studeerde, een dodelijk saaie, veel te witte stad vindt. Zij houdt meer van plekken met down-and-outs, geweld en verslaafden. “Het moet niet te rustig zijn. Als er te veel nette mensen om mij heen zijn, zie ik het nut niet meer.” Hier in Antwerpen voelt zij zich beter, hoewel ze moet toegeven dat deze wijk ook redelijk welgesteld is. Maar het Neutkens-gezin dus. “Een drie-eenheid”, noemt zij het. Vader beeldend kunstenaar en musicus, moeder ontwerpt en geeft les. Er moest ‘gemaakt’ worden bij haar thuis. “‘We waren altijd alle drie bezig met ons eigen ding en voelden ons ook alle drie even verantwoordelijk in het werk en het huishouden.” Wat betreft Neutkens’ carrière is er nooit dwang van huis uit geweest. Wanneer zij stelt dat haar ouders haar “geen enkele dwingende richting hebben gegeven”, klinkt dat bijna als een verwijt. Maar dat is het niet. Wel zijn zij er f inancieel – het kopen van een piano, het betalen van cd-opnames – altijd voor haar geweest. En, wat nog het belangrijkste is, er was vertrouwen. “Vertrouwen is de grootste hulp die je kunt hebben.”
Verder lezen?
Wilt u de rest van het interview lezen? Dat kan in Luister 769! Dit nummer ligt vanaf vrijdag 10 februari in de (virtuele) winkel. U kunt deze editie van Luister vanaf dat moment kopen in een boekhandel bij u in de buurt of online via store.bcm.nl/luister
