SCARLATTI
L’Assunzione della Beata Vergine
Ensemble Baroque de Monaco o.l.v. Matthieu Peyrègne
Paraty 118176 • DDD-63’
Waardering: 5
Alessandro Scarlatti’s achternaam doet heden ten dage vooral aan zijn zoon Domenico denken, componist van talloze klavecimbelsonates. Dat is niet terecht. Alessandro Scarlatti’s vocale werken behoorden tot het beste wat het tijdvak 1680 tot 1720 te bieden had en hij was baanbrekend in het scheppen van vocalen die meer waren dan technische formules en vocale pirouettes. Veel van zijn opera’s hebben pre-händeliaanse diepgang en dat geldt ook voor dit hybride oratorium. Hybride, omdat een nietsvermoedende luisteraar zich zomaar in een muzikale pastorale zou kunnen wanen. Ook het verhaal is van dien aard. Muzikaal is dit stuk uit Rome 1703 wellicht niet Scarlatti’s beste werk, al speelt de uitvoering het werk hier ook parten. Tegelijkertijd is daar moeilijk een vinger op te leggen, het is iets in de sfeer dat niet helemaal overtuigt. Vooral het orkest is log, de muziek sleept zich al snel een beetje voort. Je zou verwachten dat ontdekker/dirigent Matthieu Peyrègne dieper tot de materie zou doordringen maar hij had de uitvoering beter aan andere krachten over kunnen laten. Het boekje helpt ook niet voor een beter begrip. Verder dan een nietszeggend kort interview met Peyrègne komt het niet, al wordt wel de tekst keurig drietalig afgedrukt. Oh ja, Peyrègne is als Eternità ook nog alto in deze productie. Zo lijkt een opeenstapeling van zelfoverschatting deze productie parten te spelen.
René Seghers
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
