SCHMITT
Mélodies
Sybille Diethelm (sopraan), Annina Haug (mezzosopraan), Edward Rushton (piano) e.a.
Resonus Classics RES10265 • DDD-73’
Waardering: 8
Florent Schmitt (1870-1958) wordt wel omschreven als ‘een van de meest interessante van Frankrijks minder bekende klassieke componisten’. Hoewel zijn orkestwerken en kamermuziekcomposities al grotendeels op cd zijn opgenomen, geldt dat niet voor zijn liederen. Dit liederenalbum bestaat dan ook voor meer dan de helft uit premièreopnamen van korte liedcycli, waarvan de teksten van Franse gedichten afkomstig zijn. In het tekstboekje verdedigt pianist Edward Rushton zijn keuze om een album te wijden aan deze ‘foute’ componist, die tijdens de Tweede Wereldoorlog aan de kant stond van de nazi’s en het collaborerende Franse Vichy-regime, en in 1933 antisemitische beledigingen naar het hoofd van de Joodse componist Kurt Weill slingerde, die datzelfde jaar nazi-Duitsland was ontvlucht. ‘De wereld zou zeer verarmd zijn als we ons beperkten tot de muziek van moreel onberispelijke mensen’, aldus Rushton, en: ‘Schmitts muzikale esthetiek is diametraal tegengesteld aan die van de nazi’s.’ Inderdaad is in Schmitts liederen geen anti-modernistische attitude hoorbaar, hoewel zijn vroege liederen uit 1905, waarmee de cd opent, aangenaam romantisch zijn en geenszins tegen de haren van de tijd instrijken. Verderop wordt het album al spannender, met liederen die de grenzen van de tonaliteit opzoeken en zelfs voorzichtig overschrijden via tastende, plotseling uitzwenkende melodieën. Vooral Kérob-Shal, opus 67 uit 1924, ingehouden en broeierig gezongen door sopraan Sybille Diethelm, doet modernistisch aan en bewijst dat Schmitt op muzikaal gebied wel degelijk gedurfd en vernieuwend was.
Myrthe Meester
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
