SCHUBERT

Recensie SCHUBERT – Winterreise

SCHUBERT
Winterreise
Florian Boesch (bariton), Malcolm Martineau (piano).James Gilchrist (tenor), Anna Tilbrook (piano).
Onyx 4077 • DDD-77’ ORC100018 • DDD-74’
Een nieuwe winter, een nieuwe Winterreise: Schuberts verklanking van Wilhelm Müllers gedichten blijft zangers fascineren. Christopher Maltman heeft zijn interpretatie van Schuberts aangrijpende liederen-cyclus nog niet bij de cd-zaak afgeleverd, of hier zijn bariton Florian Boesch en tenor James Gilchrist met de hunne. James Gilchrist maakt met zijn nog altijd zeer frisse en lichte tenor een jeugdige, maar vooraleerst ook een beetje keurige indruk: hij besteedt veel aandacht aan de uitspraak (een woord als ‘Mutter’ kost hem wat moeite), de intonatie en de helderheid van zijn zang. Zijn pianiste Anna Tilbrook brengt echter in haar enerverende spel de eerste onrust de cyclus in en dan gebeurt het wonderbaarlijke: meer en meer roept Gilchrist het beeld op van een onschuldige, kwetsbare en ondanks de somberheid van het landschap om hem heen optimistische jongeman die met open ogen de desillusie van het leven tegemoet loopt. Op de een of andere manier maken Gilchrist en zijn pianiste een ‘extraverte’ indruk: niet opdringerig of brutaal, maar zodanig dat het lijkt alsof de protagonist van de liederen het hart op de tong heeft en zijn gevoelens aan iemand – een omstander, een imaginaire vriend, een dagboek – vertelt. Dat alles heeft een ontluisterend effect dat de luisteraar bijblijft nadat de laatste maten van ‘Der Leiermann’ hebben geklonken. Florian Boesch daarentegen maakt een wereldwijze, stoere, meer viriele indruk, mede omdat hij als bariton de liederen vaak in een lagere ligging zingt. Zijn pianist Malcolm Martineau schildert een kaal, weerbarstig winterlandschap in zijn spel. Boesch brengt de liederen introverter, als een stil water met een diepe grond – een man die in zichzelf mijmert – maar pakt zo nu en dan ook flink uit. Hij klinkt dan meer boos of agressief, waar Gilchrist eerder opteert voor verbazing of gekwetstheid. Mooi als beide interpretaties zijn – hier zijn twee uitstekende liedvertolkers aan het werk – is het Gilchrists benadering die meer uit de grote poel aan mooie opnamen omhoog komt door de bijzonder indruk die hij maakt.

Aad van der Ven

Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.

Facebook
Twitter

Laatste artikelen