SCHULHOFF
Symphonies Nos. 2 & 5 – Piano Concerto – Concerto Doppio – String Quartets Nos. 1 & 2 – Solo Piano Works
Jacques Zoon (fluit), Frank-Immo Zichner en Margarete Babinsky (piano), Petersen Quartett, Leipzicher Streichquartett, Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks o.l.v. James Conlon, Deutsches Symphonie-Orchester Berlin o.l.v. Roland Kluttig
Capriccio C7297 • DDD-6.32’ (6 cd’s)
Waardering: 10
‘Muziek moet voornamelijk fysiek plezier, zelfs een extase bij de luisteraar teweegbrengen. Zij is geen filosofie, haar oorsprong ligt in de extatische situaties en haar uiting in het ritme’, schreef Erwin Schulhoff in 1919. Vanaf zijn prille jeugd werd Schulhoff gefascineerd door alles wat nieuw was. Zijn muziek was grenzen en genre – soms zelfs die van ‘goed fatsoen’ – overschrijdend. Hij was een man van uitersten, hartelijk omarmde hij dada en jazz en hij had ook een bijzondere voorkeur voor het groteske. Geen wonder, dat de synthese van jazz en klassieke muziek, voor hem niet alleen een uitdaging, maar zelfs zijn artistieke credo werd. Mijn eerste kennismaking met de componist en zijn muziek was dertig jaar geleden, in het door Gidon Kremer geleide kamermuziekfestival in Lockenhaus. Het was voornamelijk zijn strijksextet, met zijn sterke Janáček-invloeden, dat mij naar adem deed happen. Sinds die dag was ik verslaafd. Het heeft lang geduurd, maar inmiddels heeft Schulhoff zijn weg naar de concertpodia en opnamestudio’s gevonden. Voornamelijk dat laatste, want op concerten wordt hij nog steeds te weinig geprogrammeerd. Mijn allereerste ‘platen-encounter’ met de componist betrof de opname van de complete strijkkwartetten door het Petersen Quartett, in 1992. Tot mijn vreugde zitten die strijkkwartetten ook in de box met zes cd’s die het label Capriccio onlangs op de markt heeft gebracht. Het betreft opnamen van veel van zijn werken (beste Capriccio: er bestaat meer!) door Deutschlandfunk Kultur tussen 1992 en 2007 gemaakt. De meeste van die opnamen zijn al eerder op Capriccio (maar ook andere, vaak niet meer bestaande labels) verschenen. De opname uit 2007 van het Dubbelconcert voor fluit en piano, met als solist de Nederlandse fluitist Jacques Zoon is voor mij nieuw. En mooi dat het is! Nieuw voor mij is ook de opname van de Tweede en de Vijfde symfonie, waarin het Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks onder leiding staat van de grootste pleitbezorger voor de ‘entartete componisten’, James Conlon.
Basia Jaworski
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
