SJOSTAKOVITSJ
Symphony no.14
Gal James (sopraan), Thomas Oliemans (bariton), Netherlands Chamber Orchestra o.l.v. Gordan Nikoliç
Challenge CC72654 • DSD-56’
Uitvoering *** | Registratie ****
Thomas Oliemans (1977) heeft een verrukkelijke, lichte bariton. Hij maakt furore als opera- en liedzanger en in divers repertoire: Mozart, Schubert, Puccini, Poulenc. Maar nu komt het: Sjostakovitsj wilde als vocale solisten bij zijn veertiende symfonie (1969) een sopraan en een bas. Een diepe bas zelfs maar dan wel een met ook een royale hoogte. In deel I (‘De profundis’) van het treurepos heft de componist voortdurend de oude gregoriaanse requiemsequens ‘Dies irae’ (Dag van toorn) aan. Het is alles zwaar en droef en juist hier zouden we het type stem willen horen dat Oliemans helaas niet ook heeft. Hij zingt op de randen van zijn kunnen en heeft in de diepte geen reserve. Hij is niet in staat de natte dweil moeiteloos in de laagte te draperen. Zodra echter Sjostakovitsj voor zijn solist de hoogte opzoekt, en gelukkig doet hij dat regelmatig, horen we weer wat Oliemans zo fantastisch kan. De Israëlische sopraan is de gedroomde Lorelei (deel 3). Wat een prachtige stem. In dit repertoire volstrekt natuurlijk en in alle registers moeiteloos. Sovjetcritici vonden de symfonie te pessimistisch. In het westen had men meer oog en oor voor de kwaliteit van dit in-menselijke en bewogen werk.
Jurjen Vis
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
