Vrijdag 18 oktober verschijnt de nieuwe editie van Luister. In het coververhaal staat Ton Koopman centraal. Hij werd begin oktober 80 en hij is een van de laatste voorvechters van de historische uitvoeringspraktijk van het eerste uur. Aan stoppen of het rustiger aan doen denkt hij nog lang niet. “Als wij audities hebben voor het koor melden zich nog steeds mensen van alle grote internationale beroepskoren. En voor de instrumentale posities idem dito. Het is dus nog steeds mooi om in het Amsterdam Baroque Orchestra of Choir te spelen. En gelukkig maar, want nestor zijn is ook een heel vervullende en belangrijke rol. Het is heel mooi om met jonge mensen te werken en kennis door te geven. Als het mij fysiek gegeven is ga ik ook gewoon door.”
Subsidie
Zijn Amsterdam Baroque Orchestra & Choir geldt internationaal nog altijd onverminderd als een van de drijvende krachten van de historische uitvoeringspraktijk. Dat dit in Nederland niet echt gehonoreerd wordt en dat hij het inmiddels al ruim zestien jaar zonder structurele subsidie moet doen, kan hem inmiddels niet eens meer echt opwinden. “Het is wel de reden dat we minder in Nederland spelen”, verzucht hij in het interview. “Zonder subsidie moeten wij hogere gages vragen om de kosten te dekken en kunnen we absoluut niet op tegen de gesubsidieerde ensembles.”
Händeloratoria
Desondanks speelt hij van 12 tot en met 26 oktober met zijn koor en orkest het Händeloratorium Esther in zo’n beetje alle grote Nederlandse concertzalen. Een idee van Koopmans rechterhand en Choirmaster Peter de Groot. “Hij stelde voor om niet wéér met Bach aan te komen, ook al kan een mens nooit genoeg Bach horen, maar iets anders te programmeren. Hij suggereerde de Händeloratoria. Ik vond het meteen een leuk idee, maar was mij er van bewust dat we daar wel fondsen voor moesten vinden. Het is allemaal gelukt.”
