Trompet spelen is niet het belangrijkste op aarde zo ontdekte de Noorse trompettiste Tine Thing Helseth na een slopende ziekte. “Sinds mijn zesde was de trompet mijn leven, sinds mijn achttiende reis ik er de wereld mee rond. Mijn moeder speelde trompet, dus ik wilde dat ook. In Noorwegen is er een sterke traditie van blaasorkesten, net als bij jullie in het zuiden. En vanaf toen was mijn pad duidelijk. Ik was wel de eerste in de familie die er haar beroep van maakte. Natuurlijk was het hard werken, maar ik had talent.” Zo citeert Marieke Klomp de trompettiste in een artikel in de komende editie van Luister over haar nieuwste album Echoes met drie twintigste-eeuwse trompetconcerten die bepalend waren in haar ontwikkeling en over haar ziekte.
Lang proces
Helseth werd in 2021 gedwongen een paar stappen terug te doen nadat ze de diagnose lymfeklierkanker kreeg. “Een agressieve vorm, maar gelukkig in een vroeg stadium ontdekt en goed te behandelen. Eigenlijk voelde ik me niet heel ziek, maar de chemotherapie maakte me ziek.” Acht maanden lang raakte ze de trompet niet aan. “Daarna begon ik me beter te voelen en speelde ik af en toe weer. Maar het was een lang proces. Ook nadat ik, drie jaar geleden, kankervrij was verklaard kampte ik nog met bijwerkingen. Trompet spelen is erg fysiek, het voelt anders in mijn lichaam en waarschijnlijk wordt het nooit meer helemaal hetzelfde.” Ook bleef er chronische vermoeidheid. “Dat betekent dat ik zuiniger met mijn energie om moet gaan. Iets minder werken en alleen nog doen wat ik echt wil.”
Lees het complete artikel in de editie van Luister die 28 november verschijnt.
