TEN HOLT

Recensie TEN HOLT – Canto Ostinato

TEN HOLT
Canto Ostinato
Piano Ensemble
Van Veen Productions PP 2029 (2) • DDD-117’
‘Het heeft zichzelf gemaakt, natuurlijk wel via mij, maar ik heb het stuk in zekere zin gevolgd’, zei Simeon ten Holt in de vorige editie van Luister over zijn meesterwerk Canto Ostinato. En zoals dat gaat met werken die zichzelf schrijven, blijven ze ook tot in de eeuwigheid aan de top staan. Ten Holt zelf componeert niet meer, maar kan met grote regelmaat een nieuwe opname van zijn bekendste werk tegemoet zien. De meest recente is deze registratie van het Piano Ensemble van Ten Holt-adept en pianist Jeroen van Veen. De bijna twee uur durende opname stamt uit 2008 en is gemaakt tijdens het festival ‘Who’s afraid of Canto Ostinato’. De opname met hier en daar wat livegeruis begon als een iTunes-hit, maar heeft nu op veler verzoek een cd-status gekregen. Dat is wel voorstelbaar, want hoewel Van Veen Canto Ostinato al eerder opnam, is dit een versie die weer iets nieuws toevoegt. Of beter: iets ouds. De eerste uitvoering van wat Canto Ostinato zou worden vond in 1976 plaats op drie piano’s en een kistorgel. Daarna is vooral de versie voor vier piano’s gaan leven, maar Van Veen en consorten keren terug naar de versie met orgel. En dat geeft toch weer een nieuwe dimensie aan dit werk dat voor wie het horen wil nooit zal vervelen.

Siebe Riedstra

Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.

Facebook
Twitter

Laatste artikelen