VAUGHAN WILLIAMS

Recensie VAUGHAN WILLIAMS – Symphony No 3 ‘Pastoral’ – Symphony No 4 – Saraband ‘Helen’

VAUGHAN WILLIAMS
Symphony No 3 ‘Pastoral’ – Symphony No 4 – Saraband ‘Helen’
Elizabeth Watts (sopraan), David Butt Philip (tenor), BBC Symphony Chorus & Orchestra o.l.v. Martyn Brabbins
Hyperion Records CDA68280 • DDD-81’
Waardering: 8

In het Verenigd Koninkrijk wordt Ralph Vaughan Williams (1872-1958) gerekend tot de grote symfonische toondichters van de twintigste eeuw. In Nederland worden zijn symfonieën nauwelijks gespeeld: bij het Concertgebouworkest stond in honderd jaar driemaal een symfonie van Vaughan Williams op de lessenaars. Wonderlijk genoeg zijn er twee Nederlandse dirigenten die een complete cyclus van de negen symfonieën hebben opgenomen. Bernard Haitink dirigeerde als chef-dirigent het London Philharmonic Orchestra voor EMI (nu Warner). Kees Bakels realiseerde er een als vaste gastdirigent van het Bournemouth Sym­phony Orchestra voor Naxos; beide werden in de muziekpers positief ontvangen. Aan discografische belangstelling voor de negen van Vaughan Williams heeft het sowieso nooit ontbroken, en ook in de eenentwintigste eeuw wordt er gewerkt aan integralen: Andrew Manze voor het label Onyx in Liverpool, en Martyn Brabbins voor Hyperion met het BBC Symphony Orchestra in Londen. Nieuwe inzichten hoeven we niet meer te verwachten, en het aantrekkelijke van deze nieuwkomer schuilt in het aanvullende repertoire. Een elegische Sarabande voor tenor, koor en orkest die Vaughan Williams in 1913 in schets achterliet, en die door dirigent Brabbins is georkestreerd en geredigeerd. Een waardevolle aanvulling aan de discografie van deze symfonische reus. Zoals altijd bij Hyperion zijn toelichting en opname tot in de puntjes verzorgd.
Siebe Riedstra

Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.

Facebook
Twitter

Laatste artikelen