Klarinettiste Marieke Vos (30) bespeelt het publiek met passie en overgave voor haar instrument, maar geeft ook graag andere musici een podium. Luister sprak met haar over de muzikale opvoeding die ze genoot, de ervaringen die haar vormden en haar eerste concert sinds de coronacrisis.
Tekst: Eleni Tsolodimos
Jouw eerste klarinetles kreeg je van jouw vader, klarinettist Kees Vos. Mag ik er vanuit gaan dat je bent opgegroeid in een muzikaal huishouden?
“Muziek heeft altijd een grote rol gespeeld in ons gezin. Mijn vader speelde in het Nederlands Klarinetkwartet toen ik klein was. Daar begon de liefde voor mijn instrument. Ik hechtte heel veel waarde aan de concerten waar onze ouders mij en mijn drie broers mee naar toe namen. Twee van de drie zijn trouwens ook musicus. Vanaf mijn twaalfde reisde ik op zaterdag van Amersfoort naar Rotterdam voor klarinetles. In de eerste jaren dacht ik er nooit aan dat ik van mijn instrument ook mijn werk kon maken. Ik vond het gewoon leuk om te spelen. Tot mijn leraar Jan Jansen mij aanraadde om naar de havo voor muziek en dans te gaan. Toen is het balletje gaan rollen. Als iets je goed afgaat, is het ook al snel veel leuker.”
Toen ging je naar het Conservatorium in Amsterdam. Welk aandeel heeft deze opleiding gehad in het worden van de musicus die je nu bent?
“Het Conservatorium biedt ontzettend veel mogelijkheden. De kamermuziekprojecten, solfège en harmonieleer zijn een waardevolle bagage in mijn dagelijkse leven als klarinettiste. Ik was in die tijd vooral bezig met kilometers maken met mijn instrument. Oefenen, oefenen, oefenen. Op het Conservatorium ontmoette ik veel gelijkgestemden. Toch heeft met name de periode na mijn afstuderen me gevormd. In die tijd leerde ik Herman van Veen kennen. Hij gaf me de mogelijkheid en het vertrouwen om een kamermuziekserie op te richten in het Herman van Veen Arts Center in Soest. Inmiddels is de Paltz kamermuziekserie maandelijks te bezoeken. Prachtige werken worden uitgevoerd door nationale en internationale musici en ensembles. Drie jaar geleden vond de eerste editie van het Paltz Kamermuziekfestival in het Herman van Veen Arts Center plaats. Helaas is de derde editie afgezegd in verband met het coronavirus. Dat doet wel pijn, want hier werkte ik al het hele jaar naar toe.”
Het coronavirus heeft de boel flink ontwricht. Heeft het je ook iets gebracht?
“Ik had veel meer ruimte om ideeën uit te werken die al langer door mijn hoofd speelden, zoals het onderzoeken en instuderen van nieuwe programma’s. Op dit moment ben ik, samen met pianist Camiel Boomsma, bezig met een programma rondom de Italiaanse componist Ferruccio Busoni. Hier hebben we de afgelopen maand al het een en andere aan kunnen doen. Zo namen we het stuk Elegia op en waren we te gast bij Dieuwertje Blok in het programma Podium van NPO Radio 4. Vorige week speelden we voor een select publiek gedeeltes uit ons nieuwe programma.”
Je hebt je eerste concert dus alweer achter de rug. Hoe was dat?
“Het was fantastisch om eindelijk weer voor mensen te mogen spelen, dit was een groot gemis. De zaal was een stuk leger dan normaal, maar dat maakte het niet minder waardevol. Ik kreeg het gevoel dat alle mensen die er waren, er écht heel graag wilden zijn. Het is zo dapper dat deze mensen komen en de daarbij horende risico’s durven te nemen. Achteraf hoorde ik dat het voor sommigen hun eerste uitje was sinds deze situatie. Wel vond ik het jammer dat er na afloop geen mogelijkheid was om met het publiek te praten. Dat is altijd een heel fijn moment van feedback, maar ook van gezelligheid. Nu ging iedereen zo snel mogelijk weer de deur uit.”
Wat hoop je snel weer te kunnen doen?
“Ontmoetingen hebben met het publiek. Mijn wens is dat iedereen weer met een veilig gevoel concerten kan bezoeken.“
Eerder interviewden we al componiste Sarah Neutkens, pianist Camiel Boomsma en de violisten Enzo Kok en Merel Vercammen. Klik op de namen van de musici om de artikelen te lezen.
