VILLA-LOBOS
Symphony nr.12, Uirapuru, Mandu-Çarará
Sao Paulo Symphony Orchestra, Choir and Children’s Choir o.l.v. Isaac Karabtchevsky
Naxos 8.573451 • DDD-58’
Waardering: 8
Naxos blijft ons verbazen met exotische vondsten uit heden en verleden. In dit geval betreft het een verleidelijke opname van onder meer Villa-Lobos’ ‘Uirapuru’, een sprookjesachtig symfonisch gedicht over een bijzondere tropische vogel met een betoverend mooie zang die alleen diep in de jungle voorkomt. Zijn twaalfde en laatste symfonie uit 1957 maakt de clash van tijden en stromingen die dan plaatsvindt duidelijk. Stockhausen, Kagel, Messiaen, Boulez en Schaeffer zetten dan de muziekwereld op zijn kop, terwijl Villa-Lobos volstrekt onaangedaan door het geweld om hem heen doorgaat met het uitdiepen van zijn eigen muzikale universum dat wortelt in Ravel, Milhaud, Honegger en de Franse jaren twintig. Het is op zichzelf geen onaardig maar wel echt een anachronistisch werk. Aantrekkelijker is het koorballet Mandu-Çarará uit 1940. De Braziliaanse legende van kindbruidjes voor de god Mandu-Çarará die eraan ten grondslag ligt sluit compositorisch naadloos op de symfonie aan, maar de setting maakt dat hier de bezwerende Braziliaanse thema’s het een sfeer van exotisch decadentisme geven. Deze opname is verder het fascinerende vierde en laatste deel in de integrale publicatie van Villa-Lobos’ symfonieën. Gloedvol vertolkt, wellicht een tikje broeierig en met veel nadruk op effect en exotiek, maar dat zal de gemiddelde liefhebber wellicht juist extra aanspreken.
René Seghers
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
