VIVALDI

Recensie VIVALDI – I colori dell’ombra

VIVALDI
I colori dell’ombra
Lucile Richardot (mezzosopraan), Delphine Galou (contra-alt), Pulcinella Orchestra o.l.v. Ophélie Gaillard (cello)
Aparté AP226 • DDD-91’ (2 cd’s)
Waardering: 9

Met cd’s als deze hoef je er helemaal niet uit in dit coronatijdperk. Doe je ogen dicht en stel je voor dat je met dit ensemble in een klein kerkje zit. Je hoort frontvrouw Ophélie Gaillard zuchten. Je hoort strijkstokken donkere klanken maken, hout kraken en tikken, het brommen van de fagot, voelt de muziek resoneren in je buik. De ritmesectie (gitaar, klavecimbel, harp, percussie, theorbe en zelfs psalterium) stuurt minimaal je tenen aan. Op het programma een verzameling Antonio Vivaldi concerto’s voor één, twee of vier solisten. Daarnaast twee vocale bijdragen van dames met stemmen die uitstekend aansluiten bij het Venetiaanse schaduwthema. Een album vol kwiek solospel, donderende tutti en langzame delen waar je natte ogen van krijgt. Neem de Sinfonia in C groot, RV 112: het opent met onweer, dan een Andante waarin we langzaam maar zeker de diepte in getrokken worden met een neerwaartse beweging die steeds prominenter wordt, en tot slot een speels Presto met een tamboerijn die dansend de terugtocht uit het ravijn inleidt. En dat allemaal door musici die Vivaldi’s muziek laten klinken alsof ze net nog met hem gevideobeld hebben.
Didi de Pooter

Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.

Facebook
Twitter

Laatste artikelen