VIVALDI

Recensie VIVALDI – Sonate da camera a 3, Opus 1 (Concerti da camera vol. 5)

VIVALDI
Sonate da camera a 3, Opus 1 (Concerti da camera vol. 5)
L’Estravagante o.l.v. Stefano Montanari (viool)
Naïve OP 30535 • DDD-74’
Ook Vivaldi heeft ooit zijn officiële debuut als componist moeten maken. In 1705 was hij zover en het verstandigste dat hij – kersvers vioolleraar aan het Ospedale della Pietà – kon doen, was in de voetsporen treden van de beroemde Corelli en een bundel triosonates publiceren die hij opdroeg aan de Venetiaanse edelman Annibale Gambara, afkomstig uit Brescia. Al met al een mooie start om aan te geven dat hij, Vivaldi, niet van de straat was. Stefano Montanari en zijn ensemble L’Estravagante zetten al hun violistische raffinement in om met deze selectie uit Opus 1 de zeventiende-eeuwse wortels van Vivaldi’s vioolstijl bloot te leggen. Uit het amalgaam van retorische zeggingskracht en speelse virtuositeit kon hij, gezegend met een vulcanisch temperament en een muurvast vormbesef, de succesformule ontwikkelen van de instrumentale concerten waarmee hij een decennium later heel Europa in vuur en vlam zou zetten en waar ook de jonge Bach een hoop van zou leren. Hoe ver Vivaldi anno 1705 al was, wordt bij Montanari en zijn geestverwanten wel duidelijk. Een volstrekt natuurlijke flow van melodische lijnen die tot aangenaam verpozen uitnodigen: Naïve heeft de vijftigste aflevering van de Vivaldi Edition tot een fijnproeversfeestje gemaakt.

Marijke Schouten

Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.

Facebook
Twitter

Laatste artikelen