BEETHOVEN
Symfonie nr.2, op.36 in D – Symfonie nr.6, op. 68 in F (bew. Liszt)
Yury Martynov (piano)
ZZT 301 • DDD-69’
Het omslag van de cd meldt als bijzonderheid dat beide werken worden gespeeld op een Erard uit 1837. Nog meer bijzonder is het feit dat de pianist Yuri Martynov zo speelt dat het instrument op bijna de hele cd een ondergeschikt punt is. Oorzaak hiervan is dat de Rus het instrument behandelt als een moderne vleugel en daarmee laat horen dat een piano uit 1837 veel meer dramatiek aankan dan veel westerse fortepianisten hoorbaar kunnen of willen maken. Die aanpak werpt vooral vruchten af bij Liszts versie van Beethovens Pastorale die aanmerkelijk virtuozer en concertanter is dan die van de Tweede. De durf van de pianist stelt hem in staat lange lijnen zeer goed te laten uitkomen en bovenal om te tonen dat dit geen pianoversie van een orkestwerk is maar een pianostuk gebaseerd op bestaand materiaal. Daarbij vergeleken klinkt de Tweede meer als huiskamermuziek en krijgt het individuele van het instrument meer aandacht. Meer niet-westerse musici zouden westerse muziek zo moeten spelen.
Emanuel Overbeeke
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
