Ze zijn er in alle uithoeken van de wereld. Gezinsensembles die op hoog niveau samen muziek maken. Het meest bekende voorbeeld is op dit moment natuurlijk de familie Kanneh-Mason die in verschillende samenstellingen furore maakt. In Nederland hebben we natuurlijk de Ferschtmannen en de Jussens, om twee klinkende namen te noemen, maar ook de familie Kanter-Houtsmuller. Cellist Thomas Kanter, violiste Agnes Houtsmuller en hun zoon en gitarist Noam Jonathan Kanter vormen op de cd Paganini-Granados-Piazzolla een trio dat een aantal pakkende werken van deze grootheden aangevuld met Ständchen en Sei mir gegrüsst van Schubert, de Hebrew Melody van Joseph Achron en Nigun nr. 2 van Ernest Bloch voor het voetlicht brengt (Alchemic Records tk 25209).
Onbevangen speelplezier
De musici hebben niet de bekendheid van bijvoorbeeld de Jussens, maar draaien al lange tijd mee. Thomas Kanter speelden decennialang in het orkest van de Muntschouwburg in Brussel. Agnes Houtsmuller is al bijna veertig jaar violiste van het Residentie Orkest en bracht ruim twintig jaar geleden met fluitist Koos Verheul en pianist Jan van der Meer de in Luister met een negen beloonde cd Nymphes à la fontaine uit. En hun zoon Noam Jonathan is inmiddels geen onbekende meer in de gitaarwereld. Ze vormen een uitstekend op elkaar ingespeeld trio waar het onbevangen speelplezier vanaf spat. We zouden de samenstelling analoog aan het pianotrio een gitaartrio kunnen noemen, ware het niet dat die term doorgaans voorbehouden is aan een ensemble van drie gitaren.
Tempovrijheden
Hoe dan ook speelt de gitaar hier dezelfde rol als de piano en dat werkt uitstekend. Noam Jonathan weet wanneer hij op de voorgrond moet treden en wanneer hij een begeleidende rol heeft. Daarbij zijn de drie musici uitstekend op elkaar ingespeeld en durven ze collectief tempovrijheden te nemen zoals in het Minuetto uit het Terzetto in D van Niccolò Paganini. Paganini was behalve een duivels violist ook een uitstekend gitarist en weet in dit onderhoudende werk waarin het vooral om de viool en de gitaar draait menig snaar te raken.
Gepassioneerd vioolspel
Het best komt het Trio Kanter tot zijn recht in de Spaanse en Latijns-Amerikaanse werken van Granados (Andaluza en Oriental uit Danzas Españolas), De Falla (Danza Española uit La vida breve) en Piazzolla (Oblivion en Histoire du Tango). Ook de twee Joodse werken van Bloch en Joseph Achron – zijn goede vriend Arnold Schönberg noemde hem in een in memoriam na zijn dood in de Verenigde Staten de ‘meest ondergewaardeerde hedendaagse componist’ – passen perfect bij het wat rauwe, gepassioneerde vioolspel van Agnes Houtsmuller.
Huismuziek
Het leukste aan de cd van Trio Kanter is de uitstraling van huismuziek in de beste zin van het woord. Het hele album roept het beeld op van een avond thuis in de huiskamer heerlijk muziek maken, een ‘tijdverdrijf’ dat tot de eerste decennia van de twintigste eeuw op om het even welk niveau de gewoonste zaak van de wereld was, maar door de voortschrijdende modernisering (tv, spelcomputer, internet) steeds meer op de achtergrond is geraakt. Wat dat aangaat is de cd van Trio Kanter op zeer hoog en aangenaam niveau een pleidooi voor een heropleving van het gezamenlijk in huiselijke sfeer musiceren.
