MOZART
Symfonie nr. 39 in Es, KV 543 – nr. 40 in g, KV 550.
Orchestra Mozart o.l.v. Claudio Abbado.
Archiv 00289 477 9792 • DDD-66’
Ik bewonder Claudio Abbado als een van de grote dirigenten van dit moment. Laat ik dat gezegd hebben voordat ik de staf breek over een Mozart-project dat mij nogal tegenvalt. Eerder, omstreeks 2005, nam Abbado een dubbel-cd op met vijf andere symfonieën, waaronder de Haffner, de Praagse en de Jupiter (Archiv 00289 477 7598). Het Orchestra Mozart, een ad hoc-ensemble, was samengesteld uit jonge musici, uitverkoren door de maestro zelf. Zo gaat het vaker: een beroemde dirigent reist de wereld rond met gretige jongeren in ontwikkeling, die hij naar zijn inzichten kan kneden. Er wordt gespeeld op ‘tijdeigen’ instrumentarium, waarmee de dirigent laat zien dat hij de tekenen des tijds verstaat. Het resultaat heet dan ‘verfrissend’, maar ik vond de vorige cd nogal plichtmatig en bij deze is het niet anders. Natuurlijk blijft Abbado de grootheid die hij is, het spel is fraai gedetailleerd en gebalanceerd, maar het ware vuur en vooral het aanstekelijke speelplezier mis ik. Misschien zijn de orkestleden van 2005 doorgestroomd naar vaste orkesten en opgevolgd door anderen, maar ik vind de aanpak niet veranderd. Wat wel verbeterd is, is de klankkwaliteit, want die is voortreffelijk en dat het om concertopnamen gaat, is niet te merken.
Marjolijn Sengers
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
