J.S. BACH
Sonatas for Violin and Harpsichord (BWV 1014-1019)
Guido de Neve (viool), Frank Agsteribbe (klavecimbel)
Et’cetera KTC 1596 • 2CD DDD-107’
Waardering: 10
Luister 726 – September/Oktober 2017
Een tamelijk eigenzinnige lezing van de Zes sonates voor viool en klavecimbel van Johann Sebastian Bach. Het Belgische duo Guido de Neve (viool) en Frank Agsteribbe (klavecimbel) kiest nadrukkelijk voor een benadering vanuit de retoriek. De Neve liet speciaal voor deze sessie een afwijkende strijkstok maken, van slangenhout, een uit Suriname afkomstige zeer harde houtsoort die in de periode van de barok wel werd toegepast maar nadien voor strijkstokken in onbruik is geraakt. Het resultaat is een sterk, ietwat ongepolijst geluid, met wel een enorme winst in de expressiviteit. Vooral in de langzamere delen (adagio, andante, largo) is het effect indrukwekkend, vooral ook door de tegenwoordig ongebruikelijke keuze voor nóg iets langzamer – dat geldt ook voor de keren dat Bach geen tempoaanduiding geeft (senza tempo), daar gaan De Neve en Agsteribbe gewoon hun eigen gang: ingetogen adagio. Ook de zogenaamd snelle delen gaan in bezadigd tempo; de heren doen over deze sonates zo’n tien minuten langer dan andere opnamen die ik ken, en dat is alleen maar toe te juichen. Er zitten hier en daar momenten van haast ijzingwekkende melancholie in deze opname, zoals in het eerste deel van BWV 1014, met heel lang aangehouden ijle tonen en wringende dubbelgrepen. Het woord aangrijpend is hier bepaald niet misplaatst. Dat gebeurt ook in het derde deel van BWV 1018, een adembenemend smartelijk lamento. Nog een pluspunt: de schitterende directheid van de registratie (Kunstcampus De Singel, Antwerpen, juli 2016).
René de Cocq
Wilt u meer recensies lezen, dus óók de recensies van albums die het afgelopen halfjaar verschenen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
